donderdag 16 februari 2017

Waarom trouwen in Italië?

Ik vroeg aan aanstaande bruidsparen waarom ze eigenlijk in Italië willen trouwen. Ik kreeg dit prachtige verhaal van Elke:

Hallo Renske,

Hier is ons verhaal waarom wij in Italië willen trouwen:

Bas en ik kennen elkaar al heel lang, we hebben samen op basisschool gezeten in de dezelfde klas.
Hier hebben we zelfs samen hand in hand gelopen met onze communie (we vonden elkaar toen nog niet leuk).
In groep 5 ben ik blijven zitten en is Bas verder gegaan naar groep 6. 
Op de middelbare school kwamen we elkaar weer tegen, hij zat toen in het examenjaar van het vmbo en ik in het 3e jaar van het vmbo.
24 oktober 2006 kregen we een relatie!!




Ik ga al van kinds af aan naar Italië op vakantie, onze bestemming was jarenlang camping Badiaccia aan het Lago Trasimeno.
Gezellig samen met Opa en Oma, familie en vrienden.
We kwamen iedere keer weer terug, want we hadden het daar zo goed en lekker, dat het als thuis begon te voelen.
Ook al zeiden we dat we ieder jaar eens iets anders wilden, kwamen we hier altijd terug.
We zijn echt verliefd geworden op het land, de taal, de gemoedelijke sfeer en het overheerlijke eten en drinken.

Toen Bas en ik een relatie kregen, ging hij mee op vakantie en de bestemming was uiteraard het mooie Italië.
We lieten hem alle plekken zien waar wij verliefd op zijn geworden, het land, de taal en het overheerlijke eten en drinken.
In de loop van de jaren hebben we heel veel mooie steden en dorpjes gezien zoals Siena, Rome, Florence, Venetië, Cortona, Perugia, Castiglione del Lago en ga maar verder.
Ook ontdekte we Fattoria La Vialla in Arezzo, waar we na een rondleiding van het landgoed vaak gingen lunchen. 
De typische lunch aan een lange tafel met het rood-wit geblokte tafelkleed. 
We bestellen nu nog veel producten die ons (hier in Nederland) eventjes terug brengen naar het zonnige Italië. 
Voor het 25 jarig jubileum van mijn ouders hebben we nieuwe gebieden verkent.
We zijn toen met mijn ouders, broertje en schoonzus naar de Amalfi kust gegaan. 
Hier verbleven we in een huisje, langs de wandelroute van het pad der goden (Sentiero degli Dei), in Agerola. 
Met bezoeken aan Amalfi en Positano was dit prachtige reis!
Onze laatste vakantie zijn we samen naar de Toscaanse kust gegaan bij Cecina, aansluitend hebben we Verona bezocht en zagen we de opera Carmen in het oude theater.

Bas en ik zijn nu al 10 jaar samen en hebben voor hete vuren gestaan.
Ik heb namelijk in 2008 te horen gekregen dat ik kanker had, een hersentumor op de hypofyse.
In deze moeilijke tijd heeft Bas me door dik en dun gesteund of ik nou haar of geen haar had.
De behandelingen waren goed aangeslagen en we hebben de kanker overwonnen.
Helaas werd er 7 jaar later een vaatmisvorming in de hersenen geconstateerd, deze is met een operatie verwijderd.
Vandaag de dag ben ik gelukkig 9 jaar kankervrij!
Maar helaas niet ziekenhuis vrij, ze hebben weer een vaatmisvorming in de hersenen gevonden.
Hoewel de ernst nog onzeker is zal ditmaal de misvorming mogelijk ook operatief verwijderd worden.
Ondanks dit alles laten wij ons niet kennen en zullen we blijven knokken tegen alles wat er op ons pad komt!!



Hierbij is Italië onze thuishaven, hier kunnen we ons helemaal ontspannen en alles vergeten!
Omdat ik altijd heb gezegd dat ik op het strand wil trouwen hebben we besloten om te trouwen op het strand in ons lievelingsland, Italië!
Deze droom gaan we eindelijk waar maken!
En gaan we genieten van alles en iedereen, van de heerlijke geuren en kleuren, van het eten en de wijnen!

Dit is ons verhaal waarom wij in Italië willen trouwen.

Groetjes Elke Baggen

Geen opmerkingen: